| 
| 
| 
| 
| | | | | | | | |
|
Verslag Beklimming Mera Peak, voorjaar 2004
Dinsdag, 20 april Pangkongma  Pagodetempels in Kathmandu Na een hele goede vlucht met Qatar Airways werden we
zaterdagmiddag in Kathmandu opgevangen door Rene de Bos. We hebben onze
klimspullen gereorganiseerd en vervolgens op zondag een prachtige
sightseeing gemaakt door Kathmandu. De belangrijkste
bezienswaardigheden, waaronder Pashupatinath (hindoeistische
tempelcomplex waar de lijkverbrandingen plaatsvinden) en de
belangrijkste boeddhistische centra Bodnath en Swayambunath)
hebben we gezien. Daarmee hebben we een goede indruk van Kathmandu
gekregen.
 Ons gastgezin
Maandag zijn we naar Lukla gevlogen (2.800 meter), midden in de
Himalaya, waar onze trekking is gestart en we de eerste blik op de
besneeuwde toppen konden richten. Prachtig weer en zeer vriendelijke
mensen die ons in alle opzichten zeer behulpzaam zijn. De stemming zat
er natuurlijk meteen goed in. We zijn dezelfde dag weer een behoorlijk
stuk naar beneden gelopen het dal in, tot de lunchplek in Surkhet, waar
we een copieuze maaltijd kregen voorgeschoteld. Heerlijk genieten in
het zonnetje aan de rand van een rivier. Het leven kan minder!
In totaal heeft ons klimteam van vijf personen zo’n twintig
dragers tot zijn beschikking, inclusief kok, ‘high altitude sherpa’s’,
etc. Dit is ook zeer noodzakelijk gezien de toch wel lange tocht die
wij moeten afleggen. We zijn circa 18 dagen onderweg en voor al deze
dagen moet er proviand worden meegenomen, inclusief voor de sherpa’s
zelf. Daarnaast tenten, kerosine om te koken, onze prive bagage,
telecomcenter, medicijnen, et cetera. Met name de medicijnkist is door
Ankie, de vrouw van Sjoerdjan, uitstekend geregeld. Het gemiddelde
ziekenhuis in Nepal zou er jaloers op zijn.
De dagen zien, en blijven er ongeveer als volgt uitzien. ‘s
Ochtends staan we om circa zes uur op met een kop thee, vervolgens
spullen inpakken en ontbijten. Om half acht gaan we lopen tot een uur
of elf, wanneer we gaan lunchen. ’s Middags ook nog een uur of drie
lopen, waarna we de wandeldag afsluiten. De eerste twee dagen komen we
nu nog aan in dorpjes met een ‘campsite’ en enkele kleine lodges. Erg
gezellig om dan met z’n allen een beetje te kletsen, een kaartje te
leggen en liters thee te drinken. Een hoeveelheid van een liter of twee
thee per persoon per dag gaat er wel door.
 Rob met de baby van het huis Dinsdag vertrokken we om half acht met prachtig weer. We bevonden
ons op ongeveer 2.700 meter, waarna we via een prachtige wandelroute
vol met rododendrons en andere mooie planten en bomen naar 2.950 meter
zijn gelopen. Via de lunchplek zijn we weer gedaald naar 2.350 meter en
’s middags via soms steile stukken weer naar de plek waar wij ons nu
bevinden Pangkongma.
 Uitzicht op Numbur De komende dagen en weken is er via deze website meer te lezen
over de trekking naar de top van de Mera Peak. Wij zullen de bewoonde
wereld steeds verder achter ons laten, terwijl de besneeuwde toppen in
aantal zullen toenemen. De Cho Oyu (8200 meter) is inmiddels
gesignaleerd.
In de avond binnen gegeten en met publiek de foto’s van de
digitale camera van Rob overgezet naar de laptop. Vanavond in het
geheim dit document met foto’s sturen en ‘we’ zijn online!
Aan de voet van de Mera Peak en klaar voor de top Lawinegevaar! Op gepaste afstand
zagen wij vandaag vanaf circa 4.800 meter een prachtige lawine op ons
kamp in Tagnag (4.200) afkomen. Na zes dagen, aangekomen aan de voet
van de Mera Peak middenin de Himalaya, voelen wij ons mentaal en fysiek
zo sterk, dat we op onze rustdag staan te popelen de aanval op de top
te ondernemen.
Je vraagt je werkelijk af
hoe de bouwmaterialen daar naartoe zijn vervoerd en op welke wijze dat
gefinancierd is. Qua natuur is de tocht tot nu toe overweldigend. Elke
dag weer een ander 'landschap'. Waar we de eerste dagen door het 'bos'
liepen met rododendrons alom, zijn we daarna op hoger gelegen vlaktes
uitgekomen met al op de derde dag zware hagelbuien en de vierde dag
ruimschoots in de sneeuw. We hadden de neiging de ski's onder te
binden. Het leek wel Oostenrijk; alleen geen mens te bekennen. De
vijfde dag zijn we weer wat gedaald, waardoor we weer tussen de bomen
belandden en vervolgens een hele dag langs een enorme rivierbedding
zijn gelopen, ontstaan vaanuit een 'outburst' van een gletsjermeer hoog
in de bergen. Een ongeëvenaard mooi traject. De stemming in de groep is
uitstekend en iedereen voelt zich fit. Zoals gewoonlijk loopt Kees
meestal als een soort van klimgeit voorop, direct achter onze gids
Karma, terwijl de rest in afwisselende volgorde volgt. Carlo is enkele
dagen fysiek even ietwat onwel geweest, maar heeft zich uitstekend
hersteld. Onze marathonloper Sjoerdjan, die vandaag 25 april zijn 48e
verjaardag viert, is elke dag redelijk stabiel 'aan het werk', terwijl
Rene en Rob zich boven de 4.000 meter echt goed en sterk beginnen te
voelen. Overigens willen wij hierbij ook de vrouw en kinderen van
Sjoerdjan heel hartelijk feliciteren en bedanken voor de gesloten brief
die Sjoerdjan heeft meegekregen, waaruit bleek dat hij geen 47 werd,
zoals hij zelf beweerde, maar al duidelijk verder tegen de vijftig
loopt...
Vandaag, zondag, zijn we de eerste groepen en passanten tegengekomen, die terugkeerden van een toppoging in de afgelopen dagen. "Veel sneeuw en vele gemiste pogingen", is onze conclusie. Of dit nu te wijten is aan het feit dat ze niet goed waren voorbereid, ze gewoon pech hebben gehad, of dat het gewoonweg watjes (...) zijn, dat zal in de komende week duidelijk moeten worden. Wij nemen in ieder geval onze voorzorgsmaatregelen en huren een extra 'high altitude sherpa' in. "Een beer van een vent, die ik ken uit vorige expedities", aldus Rene de Bos, die onder meer de Mera Peak al drie keer met succes heeft bedwongen. "En de vierde keer mag daarop geen uitzondering zijn". Wij zijn er klaar voor! Morgen op weg naar de 4.900 meter en, zonder warme billen van het thuisfront, steeds koudere nachten. Op weg naar het basiskamp Khare, dinsdag 27 april 2004, 4.900 meter Eergisteren berichtten wij via de website van Snow Leopard Adventures over
onze 'trekking' tot Tangnag (4.200). Daar zijn wij maandagochtend rond 07.30
uur met prachtig weer vertrokken voor een schitterende dagtocht naar Khare
op 4.900 meter. De afstand was daarbij geen enkel probleem meer voor ons.
Wel speelt op deze trajecten de gewenning aan de hoogte een hele grote rol.
Bij elke (te snelle) stap begin je te hijgen als een trekpaard en vandaar
dat wij vandaag, dinsdag, een acclimatisatiedag hebben ingelast. Wennen aan
de inmiddels grote hoogte is de voorwaarde bij uitstek om met succes een
(hoge) top te beklimmen.
De acclimatisatiedag hebben wij tevens gebruikt om onze technische
uitrusting tevoorschijn te halen en nog eens te testen en controleren, zoals
de expeditieschoenen; een soort uitgebreide skischoen, met aparte
binnenschoen, de stijgijzers, de klimgordels en andere accessoires die bij
het klimmen op gletsjers en met klimtouwen noodzakelijk zijn. Tevens hebben
wij de bagage omgepakt om bepaalde spullen in Khare achter te laten. In het
'basecamp', aan de oostkant op de Mera La (5.200), en in het 'high camp' op
5.700 meter hebben wij vele zaken niet meer nodig en / of zijn inmiddels
vies (bijvoorbeeld het 'duizend dingen' broekje van Sjoerdjan). Vanuit het
'high camp' hebben wij de tijd en ruimte om gedurende drie nachten een
toppoging op 6.500 meter te doen.
 Ontbijt met top in zicht!
Het begint zo langzamerhand te kriebelen. We staan inmiddels op scherp en de
voorwaarden, waaronder met name het weer, lijken met de dag sterk te
verbeteren. Licht dit aan de wassende maan? Is het thuisfront voor ons
regelmatig aan het duimen? Zijn de (boeddhistische) goden ons gunstig
gestemd, aangezien wij met een zekere regelmaat donaties doen? In ieder
geval kwam er vandaag weer een groep (van elf Australiërs en Nieuw
Zeelanders) van de berg, waarvan er negen met succes de top hebben bereikt.
Met maar twee afvallers is dat natuurlijk een prestatie van formaat,
aangezien er altijd wel enkelen binnen een groep zijn, die het uiteindelijk
fysiek of mentaal niet (meer) trekken.
Het is leuk om tijdens deze reis allerhande nationaliteiten te treffen,
waarbij wij overigens (nog) geen Nederlanders zijn tegengekomen. Er klimt de
bovengenoemde groep, een groep Duitsers, Engelsen, vanmorgen kwamen we
Fransen tegen en hebben we ook even staan praten met een Navaro indiaan uit
een reservaat in Phoenix (Arizona); de geboorteplaats van Patricia de vrouw
van Kees. Hij leek totaal geflipt op de wonderschone natuur en de hoge
bergen hier middenin de Himalaya. Zijn gezichtsveld had zich tot nu toe
voornamelijk beperkt tot woestijnlandschappen. Dus misschien was het
eigenlijk niet zo vreemd. Volgend jaar wil hij een hele groep indianen de
Himalaya insturen. Ik adviseer toekomstige trekkers hiermee pijl en boog
vast aan te schaffen en mee te nemen de Himalaya in.
 Controleren van de uitrusting Op 4.900 meter zijn het inmiddels koude nachten; circa min tien graden. Dus
dat beloofd nog wat voor de hoger gelegen kampen. Tot nu toe lijkt iedereen
echter goed uitgerust met (ganze)donzen slaapzakken, waarin het soms nog te
warm is. In noodscenario's kunnen we in 'high camp' altijd nog in onze
kleren de slaapzak inkruipen. Dit is misschien ook wel wenselijk om straks
niet middenin de nacht bij onze toppoging (met circa min 20-30 graden)ons te
moeten aankleden. Het aantrekken van de expeditieschoenen en het onderbinden
van de stijgijzers is dan al moeilijk genoeg. Wat dat betreft oogsten de
lokale uitbaters op deze hoogte onze grootste bewondering, slapend op de
steenkoude, bevroren, ondergrond, met slechts enkele dekens lopen zij 's
ochtens op blote ! voeten in teenslippers rond op het kamp. Eigenlijk zijn
wij verwende westerse krengen!
We hopen u via het BCC-telecomcenter spoedig opnieuw te berichten.
Stapvoets naar de top
De tocht eist zowel fysiek als mentaal het nodige. Mentaal omdat we toch wel lang van huis zijn, geen modern comfort tot onze beschikking hebben, elke dag weliswaar goed, maar ongeveer hetzelfde te eten krijgen. Dus we beginnen langzaam maar zeker te dromen van een heerlijke biefstuk, nasi goreng met saté en een biertje of een lekker glaasje wijn. Ook een douche zou na twee weken wel eens lekker zijn, om maar te zwijgen van een heerlijk vrouwenlichaam. Fysiek beginnen we ook te merken dat een en ander een aanslag is. Inmiddels zitten we volop in de sneeuw met uitsluitend witte toppen om ons heen. Met 's nachts hele koude nachten en overdag temeraturen die wisselen van om en nabij het vriespunt tot soms 20 tot 30 graden boven nul. Op een hoogte van ruim vijfduizend meter brand de zon erover (m.n. ook door de reflectie van de zon) en op het moment dat je een zware klim hebt loop je continu je kleding te verwisselen (koud voor warm en vice versa). Gisteren hebben
we een bijzondere maar ook wel enigszins vervelende ervaring gehad. Dit
desolate gebied, ver van de hoofdstad Kathmandu, wordt geregeerd door
de Maoisten, die hier op willekeurige wijze regeren en geld bij
toerisiten lopen te innen en de lokale bevolking op soms spartaanse
wijze onder de duim houden. Op het moment dat wij wilde vertrekken naar
Mera La werd er even wat 'cash' bij ons opgehaald en lopend naar boven
zagen wij onder ons op middeleeuwse wijze een aantal dragers stokslagen
krijgen, omdat zij zich hadden misdragen. Rene de Bos: "Dit heb ik in
de afgelopen vijftien jaar nog nooit gezien". Het land lijkt hiermee
decennia teruggezet en dat is dan een smetje op de reis en jammer, maar
'so be it'.
Voor de rest kunnen wij alleen maar zeggen dat Rene de Bos ons uitstekend begeleidt. Een echte topper (zeker aangezien hij in 1990 de eerste Nederlander op de top van de Mt Everest was). De rust en acclimatisatiedagen worden uitstekend gekozen en op deze wijze zien wij een grote kans om met succes 1 mei op de top te staan. Vervolgens is het nog vier a vijf dagen teruglopen naar Lukla, vanwaar wij terugvliegen naar Kathmandu. Er rest is dan nog een dag om bij te komen, vooral veel bier te drinken en de reis thuiswaarts te aanvaarden. We hopen u nog nader te informeren en ... duim voor ons! Donderdag 29 april
Vanmorgen vroeg hebben wij ook nog kort telefonisch contact gehad met René. De weersomstandigheden zijn nog steeds niet ideaal: veel sneeuw. Morgen vertrekt de groep naar highcamp en op 1 mei zullen de heren een toppoging ondernemen. Om het thuisfront gerust te stellen: de komende dagen hoeven we geen nieuwe berichten te verwachten. Op zijn vroegst kunnen we maandag weer nieuws verwachten. Maandag 3 mei Vandaag nog geen bericht uit Nepal. Wij hopen vanmiddag nog wat tekst en foto's uit Nepal te ontvangen en zullen dit -zoals gebruikelijk- meteen op de site zetten! De berichtgeving uit Nepal is afhankelijk van het weer; bij slechte weersomstandigheden kan het moeilijk zijn om verbinding te krijgen met de satelliet. Daarnaast moeten de batterijen van de telefoon en laptop regelmatig worden opgeladen en dit gaat via een zonnepaneel. Als de zon het af laat weten kunnen de batterijen dus ook niet opgeladen worden... Wij houden u op de hoogte!
Laatste nieuws: de top bereikt!
Na 5 enerverende dagen alvast 2 foto's om het verhaal, dat zo spoedig mogelijk volgt -in verband met NIET voldoende aanwezige zon. Het sneeuwt nu weer eens in Thuli Kharka. 30 april gingen we van Mera La Camp naar High Camp
(5800m). Op 01 mei bereikten we na enorme inspanningen in zeer
slecht weer -storm- om ca. 10 uur de top van Mera Peak. We overnachtten
weer noodgedwongen in High Camp, waar we 's nachts bijna letterlijk van
de berg werden geblazen. Op 02 mei van High Camp naar Tangnag, zie
groepsfoto.
Zware maar succesvolle toppoging, met daarna angstaanjagende nacht. Na zeer zware inspanningen is de top van de Mera Peak
bereikt! Na een klimtocht van ruim zeven uur door sneeuwstormen, dichte
mist en kou stonden Rene, Kees, Sjoerdjan en Rob op zaterdag 1 mei om
circa 10.00 uur op de Mera Peak. Carlo was in een eerder stadium,
vanwege fysieke ongemakken, reeds afgevallen en zit inmiddels veilig
thuis. De nacht na het bereiken van de top was vervolgens een van de
meest hachelijke en angstaanjagende die wij ooit hebben meegemaakt;
zelfs voor Rene de Bos die inmiddels ruim twintig jaar (hoge) bergen
beklimt. Succesvolle toppoging Hachelijke nacht Veilig terug in Lukla Succes smaakt naar meer Tot slot En nog wat foto's...
|
Nog een paar dagen...
